Het puntertje dat op 24 mei 1995 AC Milan-keeper Sebastiano Rossi versloeg in de finale van de Champions League (1-0) betekende achteraf gezien voor Patrick Kluivert eerder een handicap dan een magistrale start van zijn carrière. Hij bleek een supertalent dat het gewicht van zijn nieuwe status moeilijk kon dragen. Incidenten buiten het veld brachten hem in opspraak, zijn overgang naar Milan kwam te vroeg. Uiteindelijk heeft zijn pure talent Kluivert erdoorheen gesleept. Onder de vleugels van Louis van Gaal ontwikkelde hij zich in Amsterdam en Barcelona tot een superspits die alle facetten van het spel beheerst. Patrick Kluivert speelde in het seizoen 2003/04 vooral tegen zichzelf, hij belandde op de bank en werd vaak uitgefloten door de socio's in Camp Nou. Oranje's topscorer aller tijden drukte vooral op de begroting van de 'Blaugrana's'. Op het EK 2004 in Portugal kwam Kluivert als enige veldspeler geen minuut in actie voor Oranje. Newcastle United verloste Kluivert. 'The Magpies" van de toen nog zittende coach Sir Bobby Robson lijfde de Amsterdammer in voor één jaar. Na 25 wedstrijden en zes doelpunten werd zijn contract niet verlengd bij Newcastle United. Na twee medische keuringen tekende de Amsterdammer in juni 2005 bij Valencia. Door goed te presteren bij Valencia hoopte Kluivert in beeld te komen voor het WK 2006 in Duitsland, maar de spits kwam slechts tot tien wedstrijden en één goal. Ook Valencia wilde niet meer door met de aanvaller en Oranje was al tijden lang niet meer in beeld voor hem. Net voor het sluiten van de transfermarkt van seizoen 2006/07 legde PSV hem voor een jaar vast.